Met mij Zijn
Met mij
Zijn met
Hoe en wat er is
In de spelonken van mijn ziel
De ongeopende schuilkelders
Van verloren gegaan verlangen
Voorbij de niet gehoorde hartenkreet
De schreeuw van het zwijgende wetende kind
Daar is ze
Beduusd en verlegen
Haar ogen knipperend aan de felle realiteit
Oogverblindend zichtbaar
Naakt en bibberend als nooit tevoren
Glanzend in de vroege mistige ochtend zon.
Zich oprichtend naar de Bron van Leven
Een wordend met de oneindige scheppingskracht
Om samen te vallen met haar tederheid
Zo Binnen zo Buiten
Kwetsbaar krachtig gekend Mensenkind

Tabitha Zijlstra





← Terug